Zoey‘s eerste inentingen

Mama had de dagen afgeteld tot de dag aanbrak van de eerste inentingen toen Zoey precies 8 weken oud was. De tissues waren al ingepakt op aanraden van velen. Ik en Bryan gingen allebei mee dit keer, het was tenslotte de eerste keer en we vonden het allebei wel een beetje spannend.

De beruchte ochtend

We hadden ‘s morgens de wekker gezet om voor Zoey wakker te worden zodat we alvast wat spullen konden klaarleggen. Het is tenslotte best een onderneming om met een baby de deur uit te gaan: altijd zorgen voor een goed gevulde luiertas en alles wat daarbij hoort. Ook moesten we dit keer het boekje van het Consultatie bureau niet vergeten en de papieren voor de inentingen. Gelukkig hebben wij hier een vaste plek voor en kan het dus nooit ver weg zijn. Alles ingepakt? Check.Toen Zoey wakker werd hebben we haar een luchtig pakje aangetrokken, het was die dag boven de 30 graden, pfoeh, en konden we vertrekken.

Bij het Consultatie bureau

Eenmaal bij het consultatie bureau aangekomen moesten we haar natuurlijk uitkleden en een schone luier aandoen. Een weeg- en meet momentje en onze dame was weer goed gegroeid: 57 centimeter en 4,56 kilo. Zoey was super vrolijk en bleef maar lachen, naar ons en naar de rest van de mensen die zij zag. De onwetendheid, ik had het echt met haar te doen. Ze had geen idee van wat haar stond te wachten. Het liep flink uit voordat we eindelijk naar binnen werden groepen.

Bij de arts

Het gesprek met de arts leek ook wel een eeuwigheid te duren, vooral voor mij (haha). Zoey kreeg ondertussen honger maar ik was blijkbaar vergeten een fles in de tas te stoppen. Alles tig keer gecheckt -maar précies dat gemist. Mommybrain?! Ik was ook in de veronderstelling dat we zo weer weg zouden zijn, nooit rekening mee gehouden dat het ook uit kon lopen. Onze vorige bezoeken waren namelijk steeds super snel weer gedaan. Maar gelukkig maakte de speen haar weer rustig.

“Ik ga de inentingen klaarmaken” zei de arts. Nou daar gingen we dan. We legden Zoey neer op het kussen op tafel en hielden allebei een handje van haar vast. De arts prikte Zoey één voor één in beide beentjes en Zoey begon kei-hard te huilen. Bij de tweede injectie hield ik het ook niet meer droog, mijn arme meisje. En wat een gigantische naald! Al lijkt het misschien al snel enorm naast zo’n kleine baby. Snik.

Na de inentingen

We legden hierna direct de meegebrachte coolpacks op de zere plekken. Gelukkig, het zit er voor nu op.  Kindjes kunnen ziek worden na inentingen, maar na deze eerste prikken was het voor de hand liggender dat ze slaperig zouden worden volgens de arts. Dit laatste was ook bij Zoey het geval. Zij heeft deze dag vooral veel geslapen en verder heeft ze er (gelukkig) niet veel van gemaakt. Tot het moment dat de pleisters eraf moesten…

Na dit bezoek zijn we achter een aantal tips en handigheidjes gekomen om het voor de volgende keer zo makkelijk mogelijk te maken. Je kunt deze hier lezen. Oh ja en vergeet ook niet om altijd extra voeding én een fles in te pakken in je luiertas. 😉

Hoe gingen de eerste inentingen van jouw kindje(s)? Vond je het ook zo verschrikkelijk als dat wij het vonden?

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Share on email
Email
Share on whatsapp
WhatsApp

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *